Museum Eungs Schöppe in Markelo is bezocht door reisjournalist Mirre Oost.

Museum Eungs Schöppe in Markelo

In het centrum van Markelo staat, tussen de moderne gebouwen, een heel oude boerderij. In het museum kun je zien hoe mensen leefden, voordat de industriële revolutie (na de Tweede Wereldoorlog) daar verandering in bracht. Naast weefgetouwen, een linnenkast en een kookstel kun je hier één van de grootste klederdracht collecties van Oost-Nederland bekijken. Voorzitter Willemien en vrijwilliger Dini ontvangen mij in stijl.

Willemien en Dini zijn in klederdracht. Kleding die tot aan de Tweede Wereldoorlog nog wel werd gedragen. “Het haar werd glad gemaakt met karnemelk. Daarmee kon je het strak naar achteren doen.” vertelt Dini over de witte kap op haar hoofd. “Daarna kon de kap erop. Het ging er toen héél anders aan toe.” De kap is gemaakt van linnen, want dat groeide op het land en was goedkoop. “Er was ook katoen.” gaat ze verder, “maar dat kwam uit Egypte, dus dat was duur.”

Museum Eungs Schöppe in het moderne centrum van Markelo |

 Dini in het snoepwinkeltje

Bij vrijwel elk object in het museum heeft ze wel een verhaal, zoals over de kookpot en de bedstee, maar ook over de voorraadkast waar een grote pot stond waar vroeger het vlees in bewaard werd. “Hier komt de uitspraak ‘De hond in de pot vinden’ vandaan.” Ze kijkt me vragend aan en vindt dat ik nog een hoop moet leren.

Willemien en Dini zijn helemaal in stijl.

Het is alsof ik terug in de tijd ben gestapt.

De linnenkast

Het museum draait om de grote verzameling linnen voorwerpen. Er zijn linnen hemden, broeken, tafellakens, noem maar op. Zoals ik in een eerder blog al schreef, werd het vlas uit de steeltjes van de vlasplant gehaald en in de huizen verwerkt tot linnen. Rijke families hadden thuis een linnenkast, zoals die nog te vinden is in Herberg de Pot, een klein eindje verderop. Het is daar echt een pronkstuk en ook hier in het museum is de linnenkast een aandachtstrekker.

Willemien en Dini bij de linnenkast.

De linnenkast werd door de vrouw meegenomen als bruidsschat, zodat het nieuwe echtpaar hun leven lang voldoende kleding, tafellakens en ander linnenwerk had om te kunnen gebruiken. Toch werd het steeds meer een statussymbool om aan de buurtgenoten te kunnen laten zien hoe rijk ze waren. In een geheime lade van de kast werden trouwaktes en het zilver en goud verstopt. Het was echt een pronkstuk in de huiskamer.

Merklappen

Het linnen werd gekleurd met natuurlijke kleurstoffen en er werd ook op geborduurd. Op school oefenden meisjes al met letters borduren en ook maakten ze kleedjes (merklappen) waarop ze hun toekomstige droomleven afbeeldden. Als je die borduurwerkjes wilt zien, dan moet je volgend jaar naar de tentoonstelling over merklappen in Museum Eungs Schöppe in Markelo komen. De vrijwilligers zullen je dan met veel plezier vertellen over deze èn andere voorwerpen in het museum.

Adres: Goorseweg 1a, 7475 BB Markelo
Website: http://www.eungsschoppe.nl/

Dit blog kwam tot stand dankzij een samenwerking met HofMarketing